Het was op een zwoele augustusavond bij vrienden thuis ergens in een zijstraatje van de via Gallia in Rome.
Na uitgebreid tafelen op z’n Italiaans namen Lonette en Tonino ons mee naar de keuken, de “Cucina” het “Sancta Sanctorum” van de ware gastronoom.
In de vriezer lag een met ijs beslagen fles met daarin een wonderbaarlijke gelige vloeibare substantie, lobbig van de kou, maar met een sprankelende glinstering. Gouden aqua vitae, in ijs gevangen.
Ernaast stonden diepgevroren glaasjes.
Lonette ontkurkte de fles en de frisse geur van citroenen dreef de keuken in.
Ritueel werden de glazen ingeschonken en maakten we voor het eerst kennis met huisgemaakte limoncello di Mama.
Een onbeschrijfelijke smaaksensatie deed spontaan denken aan een gedicht van Goethe: “Kennst du das land…”
Thuisgekomen koesterden we de zojuist gekochte zongerijpte citroenen en herhaalden het ontfutselde recept.

Lemonlicious was geboren!